Historia szkoły

Historia naszej szkoły

Pod koniec XIX wieku Handzlówka była wsią głęboko zacofaną pod względem oświaty. Działająca blisko kościoła szkółka parafialna przestała istnieć. Tym samym dzieci zostały pozbawione możliwości nauki. Taką sytuacje zastał przybyły do Handzlówki z Tyczyna młody wikary ks. Władysław Krakowski. Zorientował się od razu, ze we wsi brakuje szkoły, panuje ciemnota i zacofanie. Dlatego w latach 1891-1895 prywatnie uczył dzieci czytania
i pisania oraz pieśni kościelnych. Po śmierci  ks. Rondewalda ks. Krakowski został proboszczem. Ponieważ przybyło mu obowiązków, nie mógł już tyle czasu poświęcać swoim podopiecznym. Dlatego razem z pisarzem gminnym Franciszkiem Magrysiem i grupą postępowych chłopów rozpoczął starania
o otwarcie w Handzlówce szkoły ludowej. Po wielu zabiegach otworzono ją
w 1897 roku. Początkowo była to szkoła jednoklasowa, mieszcząca się
w drewnianym budynku obok kościoła. Z czasem lokal ten okazał się zbyt ciasny, gdyż chętnych do nauki przybywało. Na rok szkolny 1889/1890 zapisano  220 dzieci. Dlatego Rada Szkolna Krajowa wydała decyzję 
o utworzeniu szkoły dwuklasowej. Pierwszą nauczycielką była Karolina Pelicówna, kuzynka ks. Krakowskiego.
    W 1909 roku wzniesiono nowy, murowany budynek szkolny z dwiema dużymi salami lekcyjnymi i mieszkaniem dla kierownika, przez co warunki zdobywania wiedzy znacznie się poprawiły.
    W roku szkolnym 1914/1915 normalną naukę zakłócił wybuch I wojny światowej. Nauczanie przerwano, gdyż pomieszczenia szkolne przerobiono na kwatery dla wojsk rosyjskich.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku stosowne dokumenty określiły zasady funkcjonowania szkół. Na ich podstawie do 1927 r. działała
w Handzlówce szkoła czteroklasowa; w 1927 r. podniesiono jej stopień organizacyjny do pięciu;  a w 1929 r. do siedmiu klas.
    W czasie II wojny światowej szkoła w Handzlówce nie przerwała działalności. Dobrze zorganizowane tajne nauczanie obejmowało program
w zakresie szkoły średniej oraz program uzupełniający w zakresie szkoły powszechnej. Po zajęciu budynków szkolnych przez wojsko niemieckie, naukę prowadzono w domach prywatnych. Nauczycielami byli wykładowcy
z miejscowej Szkoły Powszechnej: Leopold Walicki, Michał Śliwa, Maria Cwynar, ks. Ludwik Pustelak oraz wykształceni mieszkańcy Handzlówki: Stanisław Kisała, Edward Wrona i inni. W tych ciężkich czasach pomoce naukowe stanowiły książki przepisywane ręcznie oraz nieliczne mapy do historii i geografii. Trudności nie zniechęcały młodzieży, która chętnie podejmowała naukę , ryzykując przy tym własnym życiem. O rozmiarach tajnego nauczania świadczyć może fakt, że do 1944 r. istniało już 7 grup uczniowskich.
    Po II wojnie światowej sytuacja szkoły stała się  bardzo trudna. Pomieszczenia szkolne były za ciasne i przestarzałe, więc naukę prowadzono również w pomieszczeniach wynajmowanych.
    W 1955 r. rozpoczęto starania o wzniesienie nowego budynku szkolnego. Został on uroczyście oddany do użytku 23 XI 1958 r.  Warunki pracy uległy poprawie. Z biegiem lat okazało się jednak, że dla prawidłowego funkcjonowania szkoły brakuje pomieszczeń lub istniejące są za ciasne. Stary budynek, mimo ciągłych napraw, nie spełniał wymaganych norm. Dlatego po długich debatach i ekspertyzach rzeczoznawców w 1985 r. podjęto decyzje
o jego przebudowie. Rozbiórkę przeprowadzono czynem społecznym miejscowej ludności. W 1990 r. rozpoczęto prace budowlane, które trwały do 1997 r.
    Dzień 5 X 1997 r. stał się dla całej społeczności Handzlówki dniem szczególnym. Wtedy to bowiem obchodziliśmy uroczyście 100-letnią rocznicę istnienia szkolnictwa w naszej miejscowości. Ta wyjątkowa okazja stała się sposobnością do ukazania dorobku oświatowego Handzlówki w latach 1897-1997. Radosnym dla wszystkich momentem było przecięcie wstęgi na nowym obiekcie szkolnym, w którym znalazły się klasy dla najmłodszych uczniów oraz (wtedy marzenie wszystkich ) pracownia komputerowa.
    W czasie obchodów 100-lecia szkolnictwa młodzież naszej szkoły otrzymała też piękny sztandar ufundowany przez społeczeństwo wsi. Sztandar ten, symbolizujący tradycję i współczesność szkoły podnosi rangę różnych uroczystości szkolnych, państwowych i środowiskowych, uczy poszanowania symboli narodowych i szkolnych. Jego posiadanie zobowiązuje uczniów
i nauczycieli do kontynuowania chlubnych 100-letnich tradycji naszych przodków. Jest swoistym wyzwaniem do sumiennej, wytrwałej pracy, kształtowania własnych charakterów, poczucia odpowiedzialności za siebie
i innych.
    21 VI 1998 r. przeżywaliśmy kolejną wielką uroczystość. Tego dnia bowiem Szkoła Podstawowa w Handzlówce otrzymała imię ks. Władysława Krakowskiego. Po uroczystej Mszy Świętej w obecności władz kościelnych, oświatowych i gminnych dokonano odsłonięcia tablicy upamiętniającej to doniosłe wydarzenie. Cieszymy się , że nasza szkoła przestała być anonimowa,
a my w osobie Patrona zyskaliśmy wzór godny naśladowania.
    Przez cały okres swego istnienia szkoła nasza włączała się aktywnie
w życie środowiska. Nauczyciele kładli nacisk nie tylko na nauczanie dzieci, ale także na ich wychowanie patriotyczne , społeczne i kulturalne. Przez długie lata ta placówka oświatowa była  niezastąpionym ośrodkiem rozwoju kultury. Pod kierownictwem mądrych i odpowiedzialnych Dyrektorów wychowawcy wpajali w serca wychowanków umiłowanie tego co szlachetne, dobre i piękne. Bo przecież:

„Dzieci – oto pierwsza i najważniejsza troska naszych czasów...
       To skarb i prawdziwe bogactwo.
       Dzieci, to promień słoneczny co rozjaśnia świat”.